Jest z pewnością jednym z najlepiej zachowanych średniowiecznych zamków w Szkocji. Jego najstarszą część część stanowi masywna mieszkalno – obronna wieża.
Główne, łukowate wejście do wieży prowadzi z poziomu dziedzińca, poprzez niewielki pasaż południowego skrzydła. Oryginalnie dostępu do niego broniła wykuta w skale jama i przerzucony przez nią, łatwy do usunięcia w przypadku zagrożenia drewniany trap. Jama ta została jednak całkowicie zasypana w pierwszej połowie XV wieku, w momencie gdy cały zamek został otoczony kurtynowym murem.
Niewielka szczelina widoczna w murze na lewo od wejścia (w północnej ścianie pasażu) służyła do obserwacji wschodzących do budynku osób.
Kolejnym zabezpieczeniem tego newralgicznego punktu były zewnętrzne, masywne drzwi oraz wewnętrzna, żelazna krata.
Położony tuż za wejściem niewielki przedsionek oryginalnie przykryty był drewnianym stropem. Osadzony w nim lufcik mógł być wykorzystany do rażenia napastników w przypadku gdyby udało im się przedostać przez wspomniane wyżej zabezpieczenia.
Wejście osadzone w północnej ścianie pasażu daje dostęp do dwóch spiżarni. To pierwotnie pojedyncze, obszerne pomieszczenie zostało przedzielone wewnętrzną ścianą, gdy poprzez jego ściany wschodnią i zachodnią zostały przebite przejścia do nowych skrzydeł zamku.
Cała piwnica była także przedzielona drewnianym stropem. Wejście do górnego, służącego zapewne jako dodatkowy magazyn, pomieszczenia było możliwe poprzez zamurowane obecnie wejście w południowej ścianie.
Przykrywające całość kolebkowe sklepienie nie tylko stanowiło solidne oparcie dla górnych pięter wieży, ale i znacznie redukowało zagrożenie pożarowe.
Komunikację pomiędzy poszczególnymi piętrami zapewniały spiralne schody.
Na pierwszym piętrze wieży znajduje się najbardziej reprezentacyjna komnata wieży, czyli hall.
Ściany hallu były w całości otynkowane i zapewne przykryte cennymi zasłonami. Stół lorda umieszczony był wzdłuż wielkiego, pięknie ozdobionego kominka.
Jego styl wskazuje, że został on wykonany około roku 1500. Tym samym z pewnością zastąpił on też oryginalne, XIV-wieczne palenisko. Widoczna na lewo tarcza mieściła niegdyś herb rodu Preston, budowniczych zamku Craigmillar.
Komnata położona na pierwszym piętrze południowego skrzydła oryginalnie służyła jako główna kuchnia hallu.
W komnacie tej wciąż można dostrzec pozostałości oryginalnego, dużego paleniska oraz zlewu.Obecnie są one jednak zasłonięte mniejszym kominkiem i ścienną półką.
Na drugim piętrze wieży znajdują się dwie komnaty. Ponad hallem ulokowany był raczej mocno zacieniony i pozbawiony ogrzewania pokój z kolebkowym sklepieniem. Jego przeznaczenie pozostaje jednak tajemnicą.
Z kolei mniejsza komnata położona od południowej strony pełniła funkcję głównej sypialni lorda. Wyposażona jest ona w kominek i latrynę.
Skrzydło wschodnie zostało wybudowane w celu zwiększenia liczby lub nawet całkowitego zastąpienia lordowskich kwater w wieży. Budynek ten oryginalnie mieścił cztery kondygnacje. Jego główne wejście zostało ulokowane na poziomie dziedzińca. Ponad nim znajduje się panel herbowy rodu Preston, trzymany przez dwie małpy.
W częściowo wykutych w skale podziemiach skrzydła wschodniego ulokowane były piekarnia, loch oraz spiżarnia.
Jednym z najciekawszych elementów zamku Craigmillar jest otaczający wieżę potężny kurtynowy mur z narożnymi, okrągłymi wieżyczkami.
Wyposażony został on zarówno w kluczowe otwory strzelnicze, jak i kamienny parapet z machikułami. Na jego szczycie znajduje się także chodnik straży.
Kolejny, zewnętrzny mur obronny został wybudowany w XVI wieku. Położona na jego północno – wschodnim narożniku okrągła wieża pełniła przede wszystkim rolę gołębnika.
Dzięki jednak osadzonym w jej ścianach ambrazurom mogła też stanowić doskonałą pozycję obronną. Po przeciwnej stronie zewnętrznego dziedzińca znajduje się dość sporych rozmiarów, prostokątny budynek.
Wybudowany w roku 1687 oryginalnie służył jako prezbiteriański kościół dla członków parafii Liberton.
Obydwa ogrody zamku Craigmillar, wschodni i zachodni z pewnością były utrzymywane z dużą starannością. W ogrodzie zachodnim oryginalnie znajdował się między innymi piękny XVII-wieczny zegar słoneczny.
Kolejny, mniej oficjalny ogród znajdował się także na południe od wieży. Jego najciekawszy element stanowił ozdobny staw rybny. Przyjmuje on postać litery „P”, odnoszącej się rzecz jasna do rodu Preston. W jego górnej części były ulokowane dwie maleńkie wysepki, z zasadzonymi na nich oryginalnie drzewkami głogu.
Odwiedziliśmy w marcu 2018r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz