HUKVALDY

Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z 1285 roku. 

 Od połowy XIV w. stanowił własność biskupów ołomunieckich i ośrodek administracyjny państwa hukwaldzkiego.

 W 1465 roku właścicielem zamku został król Jerzy z Podiebradów, który sprzedał go biskupowi ołomunieckiemu.

Później czasowo był własnością panów z Boskovic, którzy dokonali przebudowy.

 Na początku XVI w. zamek ponownie stał się własnością biskupów ołomunieckich. W 1760 roku zarząd państwa hukwaldzkiego przeniesiono do nowo wybudowanego pałacyku. 

  Dwa lata później zamek spłonął od uderzenia piorunu i opustoszał. W 1948 roku został upaństwowiony. Udostępniony do zwiedzania.

Zamek zajmuje szczytowe partie mocno wydłużonego wzgórza. Obejmuje teren o długości 320 m i łącznym obwodzie ok. 800 m. 

Otaczają go dobrze zachowane mury obronne o grubości 2 m, wzmocnione dziewięcioma basztami. 

Podzielony jest na sześć kolejnych części. Do każdej z nich prowadzi oddzielna brama. Druga brama, prowadząca na główny dziedziniec, stanowi obecnie główne wejście do zamku.

 Ponad nią wznosi się potężna wieża zwana Kulatina o wysokości 34 m i średnicy 25 m - najstarsza część kompleksu obronnego, zbudowana jeszcze w XIII w. przez Arnolda von Hückenswagen. 

Na dziedzińcu tym znajduje się renesansowa kaplica zamkowa pod wezwaniem św. Andrzeja, zbudowana w 1602 r.

 Dziedziniec ostatniej części zamku chroniony jest przez dwa narożne bastiony. 

Znajduje się na nim XVI-wieczna studnia o pierwotnej głębokości 170 m, częściowo zasypana w 1738 r.

Zamek otacza park w stylu angielskim o powierzchni ponad 450 ha. Otoczony jest on XIX-wiecznym murem z neobarokową bramą wjazdową.

Odwiedziliśmy w maju 2015r.