Od początków istnienia w Hradcu zlokalizowany był jeden z głównych grodów Gołęszyców - słowiańskiego plemienia żyjącego na dzisiejszym pograniczu polsko-czeskim, między źródłem Odry i Wisły.
Według legendy w Hradcu spotkał się korowód weselny księżniczki czeskiej Dobrawy z korowodem Mieszka I.
W latach 990-1032 gród należał do państwa Bolesława Chrobrego i Mieszka II, w późniejszym czasie wraz z okolicami stanowił przedmiot zatargów polsko-czeskich.
Jego przynależność do państwa czeskiego utrwaliła się w XII wieku po zawarciu pokoju kłodzkiego.
W drugiej połowie XIII wieku czeski król - Przemysł II Ottokar - w miejscu dotychczasowego grodu postawił gotycki zamek.
Na przełomie XVI i XVII wieku zamek został przebudowany w stylu renesansowym. Do 1733 właścicielami zamku był ród Pruskowskich, następnie niemiecki ród Neffzernów, a od 1733 książęta Lichnovscy (do 1945).
Po pożarze w 1796 dokonano przebudowy zamku w pałac, a w jego okolicy założono park w stylu angielskim.
Kolejną przebudowę zamku przeprowadzono w drugiej połowie XIX wieku - odtąd nazywano go Białym Pałacem, w odróżnieniu od zbudowanego w pobliżu Pałacem Czerwonego (którego architektura nawiązywała do średniowiecza).
Hradec z sprawą swoich panów stał się ważnym ośrodkiem kultury muzycznej: w zamku przebywał Ludwig van Beethoven, w Hradcu gościli także Niccolò Paganini i Ferenc Liszt. Do dziś jest tu organizowany konkurs "Hradec Beethovena".
Odwiedziliśmy w maju 2015r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz