Bierutów 

Zamek w Bierutowie (dawniej: Bernstadt) powstał prawdopodobnie w XIII w. z inicjatywy księcia wrocławskiego Henryka III Białego.

 Gotycki budynek założony był na planie prostokąta. Od jego wschodniej strony znajdowała się część mieszkalna, zaś od północnej strony wzniesiono na planie kwadratu wieżę.

 Rozkwit warownia przeżywała w XVI w., za czasów księcia Henryka II z Podiebradów. Za jego sprawą, w latach 1534–1540 budowli nadano cechy stylu renesansowego. Po pożarze z 1603 r., za czasów Henryka Wacława Podiebrada, zamek przebudowywano.

 Powstało wówczas założenie dwuskrzydłowe. Kolejna modernizacja gmachu miała miejsce pod koniec XVII w. Bryła zamku otrzymała dodatkową kondygnację, skrzydło południowe zyskało barokowy portal, zaś od strony zachodniej powstała ozdobna brama.

 Wokół rezydencji założono ogrody. Pod koniec XVIII w. podniszczony budynek przeszedł w ręce nadleśnictwa. W wieku XIX zamek ulegał wielokrotnym przekształceniom. 

W roku 1829 oraz 1852 zrujnowane ganki wymieniono na drewniane. W 1899 r. rozebrane zostało zniszczone wschodnie skrzydło budynku, zaś skrzydło południowe gruntownie wyremontowano.

 W ciągu II wojny światowej budowla nie doznała większych zniszczeń.

Obecnie w zamku w Bierutowie mieszczą się prywatne mieszkania, siedziba nadleśnictwa oraz honorowego krwiodawstwa. 

Na terenie założenia zachowała się wieża, kwadratowa w dolnej, ośmiokątna zaś w wyższej swej części, o dwulatarniowej kopule, mury obronne a także brama wjazdowa w stylu barokowym.

 Do dnia dzisiejszego istnieje także budynek południowy z pierwotnego założenia, nad którego wejściem widnieją kartusze herbowe książąt wirtenbersko – oleśnickich. Wewnątrz przetrwały oryginalne schody oraz sala z dekoracją stiukową.

Odwiedziliśmy w maju 2015r.

 

          

            KĘDZIERZYN-KOŹLE

Budynek zamkowy, z którego obecnie pozostały jedynie piwnice, stanowi pozostałość dawnego kompleksu zamkowego, w którym na początku XIV wieku swoją siedzibę mieli książęta kozielscy.

Budynki wchodzące w skład kompleksu zamkowego wzniesione zostały w północno-zachodniej części starego miasta, na niewielkim wzniesieniu.

 

Obiekt nazywany budynkiem zamkowym znajduje się w północno-zachodniej części kompleksu, w strefie tzw. zamku górnego.

 

Częściowo otaczające go mury obronne stanowią jednocześnie jego elewację wschodnią.

 

Od północy budynek sąsiaduje z wybudowaną w XIX wieku kamienicą, a od zachodu z niedawno odsłoniętymi fundamentami zamkowej wieży mieszkalnej.

 

Budynek zamkowy wzniesiony został na planie wydłużonego prostokąta z wysokimi piwnicami sklepionymi kolebkowo.

 

Pierwotnie był dwukondygnacyjną budowlą nakrytą dwuspadowym dachem naczółkowym. Obecnie znajduje się w stanie zabezpieczonej ruiny, a jego wnętrza nie są dostępne.

Odwiedziliśmy w maju 2015r. 

Chałupki

                CHAŁUPKI

Początki zamku w Chałupkach (wówczas w Boguminie) sięgają XIII wieku, gdy istniał tu drewniany gród strzegący brodu na Odrze.

 Być może jak uważa cześć czeskich historyków, został wzniesiony w roku 1247 przez pochodzącego z Górnych Łużyc rycerza Henryka z Baruthu.

 Po raz pierwszy jednak pisemna wzmianka o zamku pojawia się w dokumencie z 1373 r.
 Wystawiony 6 stycznia przez księcia raciborskiego Jana I dokument, przyznaje rycerzowi Pasko w lenno zamek oraz miasto Bogumin i połowę wsi Zabełków.

 Był to wówczas typowy zamek obronny, otoczony fosą, który miał za zadanie chronić przeprawę przez pobliską rzekę.

 Zamek zmieniał wielokrotnie właścicieli. W 1422 r. książę raciborski Jan II Żelazny sprzedał zamek Barutswerde rycerzowi Bielikowi z Kornicy. 

W roku 1523 kupił go margrabia Jerzy Hohenzollern, pan Bytomia i właściciel zamku w Raciborzu. Ze względu na zagrożenie tureckie przebudował on zamek – zapewne wówczas powstały umocnienia bastionowe.

Według urbarza z początku XVII wieku zamek otaczały liczne zabudowania gospodarcze.

W roku 1623 Habsburgowie oddali Bogumin w zastaw rodzinie Henckel von Donnersmarck, którzy stali się nowymi właścicielami zamku. Założyli oni park (zachowany do dzisiaj, rośnie w nim 26 gatunków drzew i krzewów), a gdy Bogumin odziedziczył Eliasz Andrzej Donnersmarck, około roku 1682 przebudował on stary graniczny zamek na barokowy pałac, zachowując wcześniejsze relikty.

Nowy pałac powstał na bazie prostokąta, przykryty mansardowym dachem, z wieżą od strony północno-zachodniej. 

W 1742 r., po wojnach śląskich i podziale Śląska, pałac znalazł się po stronie pruskiej, a miasto Bogumin pozostało przy Habsburgach.

Odwiedziliśmy w maju 2015r.

Głogówek

                   GŁOGÓWEK

Zamek w Głogówku istniał już w XI wieku. liczne wojny, najazdy i pożary sprawiły, że z tych najstarszych murów nie zachowało się nic.

Obecny wygląd zawdzięcza on odbudowie przeprowadzonej w połowie XVI wieku.
Do tego czasu należał on do książąt opolskich. 

W drugiej połowie XVI wieku, nowi właściciele, ród Oppersdorffów, dokonał gruntownej przebudowy zamku.

Powstała w ten sposób rezydencja o cechach obronnych składająca się z zamku górnego i dolnego.

 Obydwie części mają po trzy skrzydła otaczające rozległe dziedzińce. Skrzydła górnego zamku zamykają wieloboczne wieże z barokowymi hełmami.

 Podczas „potopu szwedzkiego”, w zamku przebywał król Jan Kazimierz wraz z dworem.

Inną znaną osobą, która znalazła schronienie na zamku w Głogówku jest Ludwig van Beethoven. Schronił się on tutaj na początku XIX w. przez armią Napoleona.

 Wdzięczny kompozytor, dedykował swoją IV symfonię B-dur opus 60 ówczesnemu właścicielowi zamku,  Franciszkowi Joachimowi Oppersdorffowi.

Ostatni z Oppersdorffów, Wilhelm Karol Jan,opuszcza zamek w 1945 uciekając przed armią czerwoną.
Od czasu drugiej wojny światowej zamek popadał w ruinę.

Dziękujemy Panu Longinowi za oprowadzenie :D

Odwiedziliśmy w maju 2015r.