LUBAWA 

Pierwsza wzmianka na temat istnienia grodu w Lubawie pochodzi z 1216 roku.

Budowę murowanego zamku rozpoczął w latach 1303-1311 biskup Herman. W jego skład wchodziło jedno skrzydło z wysoką wieżą, brama, zwodzony most i fosa. Po kolejnych zniszczeniach w 1330 roku przez litewskiego księcia Witolda odbudowy podjął się biskup Wikbold. 

Formę gotycką budowla uzyskała w latach 1402-1416 dzięki biskupowi Arnoldowi Stapilowi. Przetrwał on do 1787 roku. 

W latach 1627-1637 biskupi Jakub Zadzik i Jan Lipski zmodyfikowali warownię na wczesnobarokową rezydencję. Do istniejącego budynku dobudowano wówczas barokowe skrzydło nazwane nowym zamkiem.

 Na miejscu dawnej gotyckiej kaplicy powstała nowa - barokowa. Poza tym na zamku istniały: stajnia, słodownia, kuźnia, wozownia, spichlerz zbożowy, zbrojownia, prochownia, więzienie, piekarnia, browar, kuchnia oraz skarbiec. Znajdowało się tu archiwum biskupie oraz biblioteka.

W 1787 roku na polecenie biskupa Karola Hohenzollerna rozebrano część budynków zamku. 27 kwietnia 1813 roku w wieżę zamkową uderzył piorun, powodując pożar. 

Odwiedziliśmy w lipcu 2013r.