Zamek w Drzewicy został wybudowany w latach 1527-1535 w stylu gotycko - renesansowym przez Macieja Drzewickiego – arcybiskupa gnieźnieńskiego.
Usytuowany na prawym brzegu rzeki Drzewiczki zamek o wymiarach 37 x 43 m., otoczony był dwiema fosami i wałem ziemnym oraz wysokim parkanem drewnianym.
Cała budowla składała się z dwóch trzykondygnacyjnych budynków mieszkalnych, czterech pięciokondygnacyjnych wież stylizowanych na obronne oraz
dziedzińca otoczonego murem dwunastometrowej wysokości.
Budynek mieszkalny posiadał po cztery duże izby na każdym z trzech pięter. Od strony północnej i południowej zbudowano trzypiętrowe alkierze. W południowym alkierzu, na trzecim piętrze znajdowała się kaplica zamkowa.
Mury były otynkowane, a ściany wewnętrzne dodatkowo-polichromowane. Na wysokości pierwszego i drugiego piętra wzdłuż i wewnętrznej strony murów biegły drewniane ganki. Pozostałe odcinki obwodu tworzyły wysoki mur obronny ze strzelnicami. Całość otaczała fosa, łącząca się z korytem rzeki Drzewiczki.
Wieże narożne zbudowane na planie kwadratu posiadają imponujące naroża wykonanie z dokładnie dopasowanych ciosów kamiennych. Wieża płn-wsch. posiadała podwójną bramę wjazdową oraz furtę dla pieszych.
Zachowały się wnęki dla mostów zwodzonych, które prowadziły do bramy i do furty. Na ścianie wewnątrz budowli zachował się fragment fresku Św. Anny.
Gotyckie szczyty zamku, wieńczące wschodnią, północną i południową część budynku mieszkalnego, zbudowane z czerwonej cegły wspaniale kontrastowały z bielą tynków murów zamku. Kominy wznoszące się pośrodku szczytów nakryte były koronami z cegły, które stanowiły zabezpieczenie przed rozsypaniem się komina, a zarazem stanowiły charakterystyczny, widoczny z daleka akcent zamku.
Kres świetności zamku nastąpił po wielkim pożarze w 1814 roku, który całkowicie zniszczył drewniany dach i wnętrze zamku. Od tej pory stoi w ruinie, stanowi cenny zabytek architektoniczny i jest atrakcją turystyczną miasta.
Odwiedziliśmy w maju 2018r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz