Jakub z Dębna, kasztelan krakowski, wybitny polityk i dyplomata na dworze króla Kazimierza Jagiellończyka
wzniósł obecny zamek w latach 1470-1480, w posiadaniu rodu Dębińskich pozostał on do 1583 r.
Później znalazł się w rękach starosty lanckorońskiego Franciszka Wesseliniego, a ten przekształcił zamek w renesansową rezydencję.
W XVII i XVIII w. należał do rodziny Tarłów, potem jego właścicielami byli m.in. Lanckorońscy i Jastrzębowscy.
Posadowiony na kamiennych fundamentach zamek jest zbudowany z cegły, ściany zdobią wzory z zendrówek oraz bogata kamieniarka.
Składa się z czterech piętrowych, jednotraktowych, połączonych ze sobą budynków, zgrupowanych wokół czworobocznego dziedzińca.
Naroża części zachodniej wzmocnione są basztami, a na ścianach wschodniej części, po stronie północnej i południowej, znajdują się wykusze.
Wejście na dziedziniec prowadzi przez barokowy portal z herbem Topór (rodu Tarłów).
Na poziomie piętra dziedziniec obiegają w trzech skrzydłach drewniane krużganki.
Wewnątrz zamku szczególnie warte zobaczenia są komnaty piętra w części wschodniej, zdobione gotyckimi, kamiennymi detalami.
Niezwykle bogata jest zwłaszcza dekoracja wykuszy tych sal.
Z zewnątrz zdobią je maswerki, wić roślinna oraz herby.
Wewnątrz, we wnękach mieszczą się kamienne ławy, a na ścianach można dostrzec liczne rzeźbiarskie detale.
W zamku można podziwiać również dzieła epok późniejszych: renesansowe obramienia okien i reszty dekoracji sgraffitowej, barokowe portale, a także sklepienia sal parteru pochodzące z XVI-XIX w.
Wnętrza komnat urządzono tak, by odtworzyć wygląd dostatniej siedziby szlacheckiej z czasów między XV a XVIII w.
Odwiedziliśmy w sierpniu 2017r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz