W południowo zachodniej części miasta, na skarpie nad rzeką Drawicą wznosi się barokowy pałac. W swoich murach kryje nieznaczne pozostałości dawnego zamku Wedlów.
W roku 1336 dobra znalazły się w posiadaniu rodziny Wedlów, jednej z znaczniejszych rodów rycerskich rejonu Pomorza. Zamek wzniesiony z cegły i kamienia powstał z inicjatywy Henryka von Wedla. Założenie składało się z domu mieszkalnego oraz obwarowań.
W roku 1374 zamek przeszedł w posiadanie Henryka von Gunsterberga. Najstarszym elementem założenie jest główne skrzydło zamku o wymiarach 15/25 m.
W niektórych częściach jego murów magistralnych, szczególnie w partii piwnic znajdujemy pozostałości gotyckiego etapu budowy z XIV wieku. W roku 1577 nastąpiła gruntowna przebudowa tej rycerskiej siedziby, która spowodowana była wcześniejszym pożarem.
Przebudowa nadała założeniu cechy renesansowe. W latach 1659 i 1683 zamek stał się ofiarą kolejnych pożarów, w wyniku których podjęto się ponownej jego odbudowy, tym razem w duchu barokowym.
Jednocześnie do starego skrzydła dodano dwa nowe budynki.
W roku 1771 spalona ponownie siedziba przeszła w posiadanie Ludwika von Beansorbe’a. Nowy właściciel przeprowadził prace przy najstarszym budynku założenia.
W XIX wieku wykonano szereg prac restauracyjnych. Do zakończenia II Wojny Światowej właścicielami pałacu pozostawali von Zulke’ owie. Działanie wojenne przyniosły pałacowi znaczne zniszczenia, po jej zakończeniu rozebrano południowe skrzydło.
W roku 1983 podjęto się odbudowy zdewastowanego zabytku.
Odwiedziliśmy w lutym 2015r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz