Według przewodników i niepotwierdzonych informacji, w Bobrowie około 1450 r. miał istnieć zamek – strażnica „Boberstein”. Miał on strzec przeprawy przez Bóbr.
Inne źródła podają, że został spalony przez husytów około 1428 r. Dokładnie nie jest znana jego lokalizacja i nie zostały przeprowadzone badania archeologiczne, które mogły potwierdzić informacje o istnieniu zamku.
Obecny pałac wzniesiono zaś na ruinach renesansowego dworu.
Pod koniec XV wielu właścicielem posiadłości był Anton Schoffa po jego śmierci odziedziczył go jego syn Wolfganag.
Od zachodu teren pałacowy otacza mur z kamienia wzmacniający nadrzeczną skarpę z główną bramą wjazdową, poprzedzoną długą aleją.
Brama wjazdowa jest wbudowana w mur, który jest wyłożony kamienną okładziną. Po bokach widnieją rzeźby lwów, trzymających kartusze herbowe.
Budowla jest trójkondygnacyjna . Wieża pośrodku pałacu jest czworoboczna i jest flankowana narożnymi okrągłymi wykuszami, które są w formie wieżyczek oraz posiada liczne przybudówki.
W planie pałacu brak jest regularności. Jego zewnętrzny kształt ma formę trapezu. Na I piętrze od strony rzeki znajduje się duży taras widokowy, a od południa istnieje mniejszy taras dostępny z pierwszego piętra. Taras ten należy do dostawionej jednokondygnacyjnej dobudówki.
Pałac od wschodniej strony posiada dwukondygnacyjny ryzalit, w którym jest reprezentacyjna klatka schodowa i schody gospodarcze.
Architektura zabudowania bliska jest formom charakterystycznym dla francuskiego renesansu wzbogaconym ornamentem niderlandzkim.
Typowe dla renesansu francuskiego jest wyłożenie elewacji okładziną z czerwonej cegły i wyróżnieniem białą kolorystyką naroży budynku oraz detalu, który jest odkuty w piaskowcu lub wprowadzony w tynk.
Pałac posiada liczne wieżyczki, wykusze i szczyty.
We wnętrzu na uwagę zasługuje duży hol, którego sklepienie wsparte jest na monolitycznej kolumnie oraz klatka schodowa. W holu i na klatce schodowej zachowały się malowidła ścienne.
Odwiedziliśmy w sierpniu 2014r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz