Zamek Bierzgłowski

Dodałam Pakość do strony Pozostałe Zamki

Zapraszam do Szubina. Dodałam do Pozostałych zamków

Dodałam Gołańcz do strony Pozostałe zamki

Tegoroczny sezon "zamkołazów" otwarty!

Dzięki pięknej pogodzie, w tym roku sezon na zwiedzanie zamków rozpoczęliśmy już w styczniu. Zwiedziliśmy dziś zamki w Gołańczy, Szubinie, Pakości, Borysławicach Zamkowych oraz w Kole. Wkrótce pojawią się one na stronie "Pozostałe zamki"

                      PAKOŚĆ 

 

 

 

Pierw­sze wzmianki o Pako­ści ukazały się w dokumen­tach w roku 1243 i związane były z budową kościoła p.w. św. Jakuba.
 W XIV wieku wybudowano tu kamienno-​ceglany zamek — warow­nię. 

W kwietniu 1332 r. pakoski zamek zaatakowali Krzyżacy. Nie udało się im go zdobyć, gdyż na czele obrońców stał bohaterski Wojciech z Kościelca, który doznawszy klęski w Brześciu Kujawskim obwarował się w Pakości. Wojskom zakonu trudno było podejść pod fortyfikacje bowiem osada znajdowała się na wyspie otoczona bagnami.

 Mury obwodowe zbudowane były na planie kwadratu.
Rozbudowy zamku dokonano pod koniec XIV wieku i w pierwszej poł. XV  wieku, kiedy to oddano do użytku murowane skrzydła przy murze południowym oraz wzniesiono wieżę będącą bramą do zamku.

 W XVI wieku  do zewnętrznej  ściany muru dostawiono pałac o charakterze rezydencjonalnym. W roku 1610 właścicielami zamku zostali Michał, Paweł i Kacper Działyńscy którzy podarowali zamek i rozległe dobra pod budowę Kalwarii.

 W 1631 roku do Pakości przybyli Franciszkanie, którzy przebudowali jedno z zamkowych skrzydeł na kościół p. w. św. Bonawentury.

Odwiedziliśmy 5 stycznia 2014r. 

                          SZUBIN 

 

 

 

 Pierwsza wzmianka o Szubinie w źródłach pisanych pochodzi z roku 1365.Jako najbardziej prawdopodobny okres powstania zamku to lata 1361-1377.

 

 

 

   Zamek szubiński został usytuowany na niewielkim, trudno dostępnym wzniesieniu położonym wśród bagien rozciągających się w dolinie rzeki Gąsawki.

 

 

 Zbudowany został na planie regularnego czworoboku o wymiarach 42 x 42, ściętego w narożniku południowo - wschodnim i można go uznać za typowy przykład zamku nizinnego, zapewne bezwieżowego. 

 

 

 

 Do jego budowy użyto gotyckich cegieł w układzie polskim (najlepiej zachowane w części południowej obwodu) na fundamencie z granitowych głazów.

 

 

 Zamek liczył w obwodzie ponad 1100 m kw., co pod względem rozmiarów stawia go na czołowym miejscu wśród średniowiecznych zamków rycerskich i kościelnych. Z powodu zniszczeń oraz późniejszych przebudów nie jest możliwe odtworzenie jego pierwotnej zabudowy.

 

 

 Na otoczonym murem obwodowym dziedzińcu znajdował się murowany budynek mieszkalny oraz zapewne drewnianych obiekty o charakterze gospodarczym.

 

 

 Jedyna droga do zamku wiodła sztucznie usypaną przez bagna groblą, do bramy zlokalizowanej pośrodku północnej kurtyny, gdzie natrafiono na  ślady dwu występów muru, na których opierała się konstrukcja bramy.

 

 

  Odwiedziliśmy 5 stycznia 2014r.

 

Gołańcz

                      

 

 

 

                     GOŁAŃCZ 

 

 

 

 

 

 

 Najwcześniejsza wzmianka o miejscowości w przekazach pochodzi z 1222 r. Już z pewnością od XIII w., a być może wcześniej, Gołańcz była własnością rycerskiego rodu Pałuków, podobnie jak rozległe okoliczne dobra ziemskie, które z czasem przejęły nazwę od właścicieli.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Około połowy XIV w., wzniesiony został zamek , położony w pewnym oddaleniu na wschód od miasta, wśród łąk na północnym brzegu jeziora Smolary. 

 

 

Prezentował typ architektury określany jako rycerska wieża mieszkalno-obronna i był murowaną z cegieł budowlą o zwartej, podpiwniczonej, czterokondygnacyjnej bryle założonej na prostokątnym rzucie o wymiarach 16,60 m x 11 m i wysokości około 15 m do gzymsu, wspartą na narożach przyporami i zwieńczoną wysokim dwu- lub czterospadowym dachem.

 

 

 

 

Wnętrze podzielone było na pięć kondygnacji. Dwie najniższe, piwnice i przyziemie, spełniały funkcje magazynowe, gospodarcze i obronne, pierwsze piętro miało charakter mieszkalny, a dwa górne – obronny.

 Na poziomie drugiego piętra mieściła się izba strażnicza, z której prowadziło wyjście na wspomniany ganek obiegający budynek. Wokół zamek otoczony był fosą oraz wałem ziemnym z palisadą.

 

  Odwiedziliśmy 5 stycznia 2014r.

                              KOŁO

 

Zamek w XIX w. na rycinie W. Gościmskiego

 

Zamek w Kole powstał przed 1362 r z inicjatywy Kazimierza Wielkiego, co potwierdza w swych kronikach Jan Długosz.

 

Bardzo rzadką cechą zamku było to, że stanowił samodzielne założenie obronne, a nie był powiązany jak inne zamki z miastem.

 



 

Szczyt świetności warowni przypadł na XV w., kiedy urządzano na nim zjazdy szlachty i odwiedzali go królowie.

W drugiej połowie XVI w. zamek stracił na znaczeniu, a jego powolna śmierć zaczęła się od zniszczeń w czasie najazdu Szwedów.

W latach 1696-1763 założenie było własnością benedyktynów, którzy rozpoczęli rozbiórkę zamku.

 

Pod koniec XVIII w. warownia była już ruiną, natomiast dalsze rozbiórki w XIX w. oraz działanie Warty sprawiły, że do czasów obecnych zachowała się jedynie część zamku.

 

Badania archeologiczne z 1976 r. ujawniły na terenie zamku fundamenty budynku, który może świadczyć, iż zamek powstał już za czasów Władysława Łokietka. 

 

 

Na stronie:


 http://www.lowkole.pl/projekty/wokolpatrona/rekonstrukcja.html
znalazłam fajną rekonstrukcję zamku.

Odwiedziliśmy 5 stycznia 2014r.

BORYSŁAWICE ZAMKOWE 

Zamek wzniesiony został w stylu gotyckim, na kępie otoczonej wodami Rgielewki. Jego budowę rozpoczął ok. 1425 roku prymas Wojciech Jastrzębiec, biskup poznański, krakowski i arcybiskup gnieźnieński. Następni właściciele wsi, Russoccy i Szczawińscy, nie zmienili znacząco wyglądu zamku. 

 

 

Zniszczony w 1656 r. przez wojska szwedzkie, zamek popadł w ruinę już w XVIII wieku. Do dnia dzisiejszego zachowała się cześć wieży bramnej, szczątki murów przedbramia oraz fragmenty murów budynków mieszkalnych.

 

 

Pierwotny zamek składał się z dwóch równolegle usytuowanych, trzykondygnacyjnych budynków mieszkalnych zamkniętych w obwodzie murów obronnych o wymiarach 21 x 25 m. 

 

Na utworzony przez nie wąski, brukowany dziedziniec prowadziła od południowego wschodu brama wjazdowa. W narożniku znajdowała się wieloboczna wieżyczka. Zamek w takiej postaci stanowił charakterystyczny przykład siedziby rycerskiej z pierwszej połowy XV wieku.

 

 

 W drugiej połowie tegoż wieku otoczono go zewnętrznym obwodem niskich murów (38 x 41 m), tworząc międzymurze o szerokości ok. 7 metrów. Wzniesiono też nowe przedbramie. Na początku XVI wieku na jego murach stanęła trzykondygnacyjna, czworoboczna wieża dekorowana blendami, a przed nią – przedbramie wzmocnione skarpami.

 

 

 W północno-wschodniej części międzymurza powstał nowy budynek, prawdopodobnie lamus, częściowo wystający poza linię zewnętrznego muru. Na początku XVII wieku połączono wąskim skrzydłem dwa budynki mieszkalne, zmniejszając tym samym powierzchnię dziedzińca.

Odwiedziliśmy 5 stycznia 2014r.