niedziela, 15 października 2017

                                                                


                              CHOJNIK

 

 







Istnieją hipotezy, że pierwszym założeniem obronnym na górze Chojnik był gród plemienia Bobrzan. 









Na pewno w drugiej połowie XIII wieku Bolesław Łysy-Rogatka wzniósł tu dwór myśliwski o cechach obronnych, który pod koniec XIII wieku rozbudował go Bolko I Surowy. 









Kiedy do władzy w księstwie świdnicko-jaworskim doszedł Bolko II, stworzył potężne mocarstwo, które w czasie swojego panowania umocnił wieloma zamkami. 







Za jego czasów, prawdopodobnie około 1355 roku, wzniesiono również zamek na Chojniku zastępując wcześniejszy dwór.








 

Na skalistym szczycie opadającym od południa pionową ścianą powstała kamienna twierdza, choć niewielkich rozmiarów to przez swoje położenie niezwykle trudna do zdobycia.










Zachodnią część nieregularnego czworoboku założenia zajmował budynek mieszkalny, a wschodnią - potężna okrągła wieża. Niewielki dziedziniec od północy i południa broniły mocne mury. Całość wzniesiona została z kamienia. 










Jeszcze w XV wieku warownia została mocno rozbudowana. Od strony północno-wschodniej powstał rozległy zamek dolny o nieregularnym kształcie, który zajęły głównie pomieszczenia gospodarcze.






 Przy południowym murze była kuchnia, dalej na wschód mieszkania załogi zamkowej, przy murze północno-wschodnim piwnica i dalej sala sądowa. Na środku dziedzińca zamku dolnego wzniesiono kamienny pręgierz.












W pierwszej połowie XVI wieku dokonano kolejnej rozbudowy. Powstał wtedy otoczony murami trzeci dziedziniec przylegający do zachodniego muru zamku dolnego. 








Północną część nowego terenu zajmowało mieszkanie komendanta zamku, na nowym dziedzińcu postawiono również stajnie, a w północnym narożniku była wieża z lochem głodowym.







 W nowej części znalazła się kolejna cysterna na wodę. Prawdopodobnie podczas tej rozbudowy zwieńczono wszystkie mury zamkowe renesansową attyką w kształcie półkoli. W 1560 roku od strony północnej całego założenia dobudowano obszerną basteję.






 Gdy 31 sierpnia 1675 roku zamek spłonął od uderzenia pioruna nie  podjęto się już odbudowy. Opuszczona warownia popadła w ruinę.






Odwiedzany przez nas co roku. 









BOUZOV

                                                                             BOUZOV







Najstarsze historyczne wzmianki historyczne o warowni pochodzą z początku XIV wieku. Wtedy to posiadłość stanowiła własność szlacheckiej rodziny Buzów.









W kolejnych wiekach zamek wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli.









 Władał nim m.in. do książę Jodok z Moraw, Jan z Vildenberga czy książęta Kunštátu.










 W 1696 roku warownia została kupiona przez arcykanclerza Rzeszy Niemieckiej i wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Franza Ludwiga von Pfalz-Neuburga (1664-1732).









 W rękach zakonu zamek pozostawał aż do 1939 roku, kiedy to został skonfiskowany przez nazistów. W czasie II wojny światowej w jego murach znajdowała się jedna z siedzib jednostki SS.









 Obecny wygląd zamku jest wynikiem gruntownej przebudowy dokonanej na przełomie XIX i XX wieku. To właśnie wtedy warownia odzyskała swój dawny średniowieczny wygląd.







 Jej inicjatorem był wielki mistrz zakonu arcyksiążę Eugen Habsburg (1863-1954) a za projekt odpowiadał profesor Akademii Sztuk Pięknych w Monachium - Georg von Haberisser.






 Zamek ten obecnie stanowi jeden z ciekawszych i chętnie odwiedzanych zabytków Środkowych Moraw. 





 Odwiedzając warownię Warto zobaczyć m in. neogotycka kaplicę zamkową z unikatowym gotyckim ołtarzem i płytami nagrobnymi mistrzów Zakonu z lat 1395-1515, zbrojownię oraz znajdującą się na dziedzińcu bogato zdobioną 40 metrową studnię.





 Warownia bardzo często wykorzystywana była jako plan filmowy. Kręcono tu m.in. sceny do popularnego serialu Arabela czy niemieckiego filmu pt. Fabryka zła (Napola).








Odwiedziliśmy w październiku 2017r.