piątek, 3 maja 2013

                    PŁAKOWICE






Najcenniejszym zabytkiem Płakowic  jest renesansowy pałac (nazywany też zamkiem), należący w swoim czasie do najwięk­szych założeń rezydencjonalnych na Śląsku.






 Od ok. 1330 r. do 1530 r. Płakowice należały do rodziny von Raussendorfów, którzy ponoć mieli tu zamek, położony nad Bobrem. Według XIX-wiecznego badacza K. A. Müllera, jego ruiny istniały do 1815 r., kiedy to zostały zniszczone przez powódź.






Zamek w Płakowicach to w rzeczywistości   reprezentacyjny dwór, nie posiadający – poza raczej symbolicznymi alkierzami – elementów ob­ronnych. Pierwotnie jednak otaczała go fosa, a może także wały ziemne ze stanowiskami dla artylerii (po których jednak nie ma śladów).






Zamek jest budowlą trójskrzydłową; trójkondygnacyjne skrzydła obejmują prostokątny dziedziniec (28 x 18 m). 



Otaczają go pod­cienia z bogatą dekoracją rzeźbiarską, a nad nimi krużganek z rzeźbioną kamienną balustradą. 





 Pierwotnie dziedziniec był od wschodu otwarty, ograniczony tylko fosą; później zamknięto go murem kur­tynowym. Bryłę budowli wzbogaca kilka ryzalitów.






Portal z wejściem zamkniętym łukiem pełnym oparty jest na schemacie bramy triumfa­lnej, sławiącej właściciela pałacu.







Umieszczono w nim inskrypcję funda­cyjną, medaliony z płaskorzeźbionymi portretami fundatora i jego żony, herby przedstawiające ich genealogię i ornament z liści laurowych.




Odwiedziliśmy w maju 2013r.




Brak komentarzy: